Page 44 - ara-yan
P. 44
Kıssa Üçlemesi Parable Trilogy
Kıssa, destan ve mitostan farklıdır. Zira onlar Parable is different from epic and myth. The
ahlakiliğin zemini olarak cevabın yani “hissenin” epic and myth as the ground for morality
iyice öğrenilmesini ve öğretilmesini öngörür: presuppose the thorough learning and teaching
ritüellerle tekrar edilen yani “zaten başlangıçta of the answer, the lesson from the parable:
olmuş olanın” “aynı olan”ın daimi olan geri repeated with rituals, that is, as the permanent
dönüşü olarak. return of what had already happened in the
Ferde kalan, kendisini bu aynıya dahil ederek bu beginning, of “the same”. What is left consists of
“biz”in bir unsuru olmaktan ibarettir. O yüzden being an element of “we” by including himself
retoriktirler. Ve retorikte imaj, anlamın veya in this same. So they are rhetorical. And in
görünmeyenin bir işareti olarak işlevseldir, bir rhetoric, the image is functional as a sign
öğrenim metodudur, görülmeyeni, geçmiş olanı of meaning or the invisible, it is a method of
gösterme, buraya getirme yöntemidir. learning, it is to show the invisible, the past, it
is a method of bringing here. When interpreted,
Yorumlandığında bağlı olduğu asla geri döner, it reverts to what is already connected to what
onu kendinde tekrarlayan “yeni” olan hiçbir şey is already connected, nothing repeats it in itself
yoktur. and is new.
Kıssanın “hissesi” yani “yeni” olan, anlatılan The lesson of the parable, that is, the new, is to
olayın âfâkta olup bitmiş bir şey değil realize that the described event continues in
enfüste devam ettiğini fark etmektir. Bu da the infusion, not something that has happened
ancak kıssada mana ve suretin mitostan in the minds. This is possible only by the
farklılaşmasıyla mümkündür: manadan differentiation of meaning and image from
surete değil, suretten manaya gidişle. İşte o myth in the parable: by going from meaning
zaman suretler sadece manayı taşıyan birer to image, not from image to meaning. At that
metafor olmaktan azad olup canlanırlar, time, the surrogates are freed from being
çizgiler, renkler, sesler, kokular ve dokunuşlar metaphors that only carry the meaning and
görünmeyen görüneni, geçmişle şimdiyi suret come to life, lines, colors, sounds, smells and
ve manayı birleştiren birer “ara”ya, berzaha touches turn into a “break”, a barza that
dönüşür. combines the invisible, past and present, image
İşte bu “ara”, sanatçının yeni olanı büründüğü and meaning. At that time, the surrogates
ve şekillendirdiği imkandır. Kıssanın her zaman are freed from being metaphors that only
anlattığı olaydan fazlası olması bu anlamdadır, carry meaning and come to life, and lines,
o “hisse”, eserde sanatçının ve muhatabın colors, sounds, smells and touches turn into a
tecrübesinde “yeni” olarak ortaya çıkar. combination that combines the invisible with
the visible, the past with the present, the image
and the meaning.
This is the possibility by which the artist
embraces and shapes the new. It is in this sense
that the story is more than the event it always
tells. That share appears new in the work of the
artist and the interlocutor’s experience.
Prof. Dr. Zeynep Yılmaz GEMUHLUOĞLU
- 42 - - 43 -
